Een zonnige dinsdagmorgen was vandaag het decor voor een optreden op de binnenplaats bij Eegelshoeve. Er waren veel bewoners die belangstelling voor onze muziek hadden en het was dan ook een aan- en afrijden van rolstoelen en rollators.

Nadat iedereen een plaatsje had gevonden zijn we met het rustige Mexico Life gestart want je wilt natuurlijk niet dat bewoners direct uit hun stoel springen om spontaan te gaan dansen. Maar er kwam steeds meer beweging in het publiek, zeker als de melodieën herkenbaarder werden, zoals bij de Märchenwalzer en The Songs of the Sea. Die ouderwetse nummers uit de vorige eeuw zitten dikwijls goed gebeiteld in de geheugens van, wat zal ik zeggen: de oudere senioren.

Ook na de pauze kon het Wien bleibt Wien rekenen op enthousiast meeklappen en Mary Poppins toverde bij iedereen een grote glimlach op het gezicht, ook bij ons muzikanten want een van de trombones veroorzaakte een storing bij het opstijgen van de paraplu van de kinderjuffrouw, maar dat werd door de dirigent en inhalende muzikanten snel rechtgetrokken…

En toen was het weer de beurt voor het inmiddels beruchte Bella Ciao: zouden de ventielen en kleppen van de instrumenten de trommelstokken bij kunnen houden… Nou, dus wéér niet, het leek wel of er Spaanse peper op de stoel van de drummer lag en de dirigent leek wel een windmolen, maar geloof het of niet: we kwamen allemaal tegelijk aan bij de laatste noot en dat is dan de verdienste van een dirigent die “verrekes” snel kan dirigeren…

Nog nahijgend van deze sprintrace en het eveneens Italiaanse Carnival de Venice konden we onder de zon afsluiten met het “slecht-weer-nummer” van Guus Meeuwis “Het dondert en het bliksemt” wat door  het publiek weer zeer enthousiast werd ontvangen.

Iedereen was weer blij en iemand in het orkest had zich vergist want een oranje shirt was nog niet nodig omdat prinses Alexia pas op 26 juni jarig is…